Pałac Królewski w Casercie

Pałac powstawał na zlecenie króla Karola Burbona wedle projektu Ludwika Vanvitelliego, począwszy od 1752 roku. Przyjmuje się, że zakończenie prac miało miejsce w 1845 roku, więc 93 lata później.
Warto w tym przypadku wymienić trochę liczb, bo one podkreślą znaczenie i wielkość tego obiektu.
284 m długości na 184 m szerokości. 1200 pomieszczeń, 1970 okien, całość otoczona parkiem o powierzchni 120 ha.
Nazywany Wersalem południa. Na użytek królów stworzono kaplicę i teatr dworski. Od zewnątrz jest znakomitym przykładem budowli klasycystycznej, urzeka swą harmonią, symetrią i geometryzacją form. W środku z równowagą miesza style, dodając również bogatsze elementy barokowe. Ściany wielu komnat zdobi jedwab z San Leucio, produkowany osiem kilometrów od Caserty. Osiemnastowieczne Caserta i Neapol właśnie Burbonom zawdzięczają rozwój różnych form rzemiosła. Karol Burbon zainicjował produkcję arrasów, porcelany Capodimonte i jedwabiu San Leucio. Oświecony władca zrozumiał, że ma do czynienia z bardzo kreatywnymi poddanymi.
Od 1997 roku Pałac Królewski w Casercie jest wpisany na listę UNESCO.